Gdy wspomni się o lekoopornych gronkowcach, pierwsza bakterią, która przychodzi na myśl jest metycylino-oporny gronkowiec złocisty (methicillin-resistant Staphylococcus aureus - MRSA, który wywołuje infekcje u osób z obniżoną odpornością oraz u chorych hospitalizowanych. Jednakże w ostatnich latach, okazało się, że MRSA, nawet bardziej wirulentne niż te w szpitalach, mogą atakować ludzi poza szpitalami. Ostatnio okazało się, że istnieje pewien bardzo specyficzny mechanizm, dzięki któremu te drobnoustroje tak skutecznie niszczą organizm gospodarza. Zwykle transmitowane między ludźmi w więzieniach, szkołach i szatniach "związane ze społecznością" MRSA (CA-MRSA - community-associated" MRSA) mogą powodować poważne zakażenia skóry, tkanek miękkich, zapalenia płuc oraz zakażenia, zwane bekteriemiami (zakażenia krwi). Dlaczego te bakterie są tak bardzo zjadliwe, wciąż pozostaje niewiadomą. Wiele osób uważa, zę ponieważ wszystkie CA-MRSA noszą gen kodujący leukocydynę Panton-Valentine (PVL - jedna z pierwszych toksyn o udowodnionych właściwościach leukotoksycznych), może to stanowić warunek ich uzjadliwienia się. Najnowsze badania opublikowane w Science sugerują, iż ten właśnie czynnik może uzależniać i ułatwiać wywołanie zapalenia płuc. Jednakże, niektórzy naukowcy nie zgadzają się z tą teorią. jako dowód na tę antytezę przedstawiają fakt nosicielstwa genu dla PVL jedynie przez 2% izolatów klinicznych gronkowca złocistego CA-MRSA. Kolejnymi danymi, mogącymi wskazać, iż rola PVL jest przeceniona są odkrycia, w których stwierdzono znacznie intensywniejszą produkcję rozpuszczalnych w fenolu białek zwanych modulinami (PSM -phenol-soluble modulins). Gdy badacze dokonali nokautu tego genu, CA-MRSA stały się mniej chorobotwórcze, a efektem tego była mniejsza śmiertelność myszy nimi zakażanymi (bakteriemia) lub mniej nasilonymi objawami skórnymi. By sprawdzić, czy moduliny są destrukcyjne, dodali je do hodowli neutrofilów ludzkiej krwi obwodowej (to główne fagocyty). Neutrofile zaczęły ginąc w doświadczeniu już po 5 minutach, a w ciągu godziny zostały uśmiercone w 100%. Nie ulega wątpliwości, ze obydwa czynniki leukotoksyczne mogą mieć potencjalne znaczenie w patogenezie zakażeń MRSA.


Science