Projekt dopuszcza dokonywanie zgłoszeń w postaci elektronicznej lub na nośniku elektronicznym i prowadzenie korespondencji z Urzędem Patentowym z wykorzystaniem tych technik.
Nowe regulacje łagodzą wymagania co do terminu i sposobu nadsyłania tłumaczenia dowodu pierwszeństwa i oświadczenia o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa, rezygnują z obligatoryjnego dla Urzędu Patentowego terminu oczekiwania na uwagi osób trzecich co do zdolności patentowej wynalazków i wzorów użytkowych, odchodzą od ścisłego określania w ustawie formy zastrzeżeń patentowych i ochronnych wynalazków oraz wzorów użytkowych, dopuszczają udzielanie licencji przymusowych na wzory przemysłowe w przypadku nadużywania prawa z rejestracji, podtrzymują system rejestrowy dla zgłoszeń wzorów przemysłowych. Nowela pozwala jednakże Urzędowi Patentowemu na odmowę udzielenia prawa wyłącznego w postępowaniu administracyjnym z powodu niespełnienia warunków o rejestrację.
Ustawa wprowadza do prawa krajowego procedurę uznawania w Polsce skutków międzynarodowej rejestracji znaków towarowych w trybie Porozumienia i Protokołu madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków towarowych oraz ustala zasady dochodzenia roszczeń powstałych na tle tych praw;
Łagodzi formalne ograniczenia w obrocie udzielonymi prawami ochronnymi na znaki towarowe, dopuszczając, z poszanowaniem praw nabytych przez osoby trzecie i odbiorców towarów zmianę kategorii znaku towarowego. Ułatwi to zarządzanie prawami ochronnymi na znaki towarowe przedsiębiorców, szczególnie w przypadku zmiany formy prowadzenia działalności gospodarczej, czy nawiązania współpracy gospodarczej z innymi przedsiębiorcami.
Jak czytamy w uzasadnieniu projektu, zgodnie z zasadą 6 Wspólnego Regulaminu Wykonawczego postępowanie w sprawach udzielania rejestracji międzynarodowego znaku towarowego, dokumentacja zgłoszenia i korespondencja w tej sprawie z Biurem Międzynarodowym WIPO prowadzone być powinny w języku angielskim lub francuskim. Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji o udzielaniu patentów europejskich dokumentacja europejskich zgłoszeń patentowych oraz postępowanie przed Europejskim Urzędem Patentowym powinno być prowadzone w języku angielskim, francuskim lub niemieckim. Wobec niejednolitości orzecznictwa projekt ustawy ustala więc w sposób jednoznaczny, że o języku, w jakim prowadzone jest postępowanie dotyczące udzielania praw wyłącznych w trybie przewidzianym umowami międzynarodowymi lub przepisami prawa unijnego, a także języku, w jakim powinna być sporządzona dokumentacja zgłoszeniowa przedmiotów własności przemysłowej, rozstrzygają umowy międzynarodowe (art. 1 pkt 2 projektu). Regulacje te nie wykluczają możliwości żądania tłumaczenia dokumentów na język polski w postępowaniu przed polskimi sądami, które toczy się wyłącznie w oparciu o przepisy prawa krajowego.
Projekt wprowadza podstawę do przyjmowania zgłoszeń przedmiotów własności przemysłowej w postaci elektronicznej, precyzując przy tym warunki, które muszą być zachowane (art. 1 pkt 3, 15, 24 i 49 projektu). Pozwoli to na dostosowanie standardów krajowych do tych, które obowiązują w Europejskim Urzędzie Patentowym (EPO), Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), a także Układzie o współpracy patentowej (PCT).
Projekt poprawia redakcję art. 31 ust. 4 i 5, wyjaśniając, kiedy zgłoszenie uważa się za dokonane (art. 1 pkt 4 projektu): Zgłoszenie uważa się za dokonane, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 4, w dniu, w którym wpłynęło ono do Urzędu Patentowego z zachowaniem formy pisemnej również za pomocą telefaksu lub w postaci elektronicznej.
W przypadku przesłania zgłoszenia telefaksem oryginał zgłoszenia powinien wpłynąć do Urzędu Patentowego w terminie 30 dni od daty nadania zgłoszenia telefaksem. Termin ten nie podlega przywróceniu.”,
Projekt liberalizuje wymogi dotyczące terminu złożenia tłumaczeń dowodów pierwszeństwa oraz oświadczenia o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa, dopuszczając możliwość ich złożenia w dodatkowo wyznaczonym terminie (art. 1 pkt 6 projektu). Ustala obowiązek tłumaczenia dowodu pierwszeństwa, co do tej pory regulowały akty wykonawcze do ustawy, łagodzi wymagania co do terminu składania tych tłumaczeń na język polski lub inny, gdy wymagają tego odrębne przepisy (np. Układu o współpracy patentowej), a także łagodzi wymagania co do terminu nadsyłania oświadczeń o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa. Urząd Patentowy wyznaczać będzie dodatkowy termin na ich złożenie pod rygorem odmowy przyznania uprzedniego pierwszeństwa.
Zmiana art. 37 precyzuje warunki dokonywania uzupełnień i poprawek zgłoszeń wynalazków. Usuwa sprzeczność z art. 28 ust. 2 Układu o współpracy patentowej, której Rzeczpospolita jest członkiem, dopuszczając możliwość wprowadzenia informacji, które zostały ujawnione wcześniej na dołączonych do dokumentacji rysunkach. Przewiduje przy tym obowiązek nadsyłania przez zgłaszającego stosownie zmienionego skrótu opisu wynalazku, do czego również może wezwać Urząd Patentowy. Zmiana ta ma na celu poprawienie jakości i precyzji udzielanych informacji o zgłoszeniach dla zainteresowanych podmiotów (art. 1 pkt 7 projektu). Projektowana zmiana stosuje się odpowiednio także do wzorów użytkowych i wzorów przemysłowych.
Projekt przedłuża termin na zgłaszanie przez osoby zainteresowane uwag co do istnienia przeszkód dotyczących udzielania praw wyłącznych na wynalazki, dopuszczając ich składanie do zakończenia postępowania zgłoszeniowego (obecnie 6 miesięcy od daty publikacji o zgłoszeniu). Przewiduje również możliwość zmiany zastrzeżeń określających zakres udzielanej ochrony, o ile, co podyktowane jest względami technicznymi, wpłynęły one do Urzędu Patentowego co najmniej jeden miesiąc przed ogłoszeniem o zgłoszeniu. Ograniczenie to nie stanowi przeszkody do zapoznania się przez osoby zainteresowane z tymi zmienionymi zastrzeżeniami (art. 1 pkt 10 projektu). Projektowana zmiana stosuje się odpowiednio do wzorów użytkowych.
Zmiana art. 49 wyraźnie akcentuje, że decyzja o udzieleniu patentu podejmowana jest przez Urząd Patentowy na podstawie posiadanych materiałów i aktualnego stanu wiedzy o przedmiocie zgłoszenia badającego sprawę eksperta. Przeświadczenie Urzędu o zdolności patentowej wynalazku, tak jak dotychczas, może zostać zweryfikowane w drodze przysługujących osobom zainteresowanym środków prawnych (art. 1 pkt 11 projektu).
Projekt wprowadza możliwość udzielania licencji przymusowej na korzystanie z chronionego wzoru przemysłowego, co stwarza państwu warunki do zapobiegania nadużywaniu tego prawa zwłaszcza przez zawyżanie cen na produkty rynkowe (art. 1 pkt 16 projektu).
Projekt wypełnia istniejącą lukę prawną i wprowadza regulację dotyczącą możliwości unieważnienia patentu europejskiego (art. 1 pkt 17 projektu).
Przyjmując propozycję Polskiej Izby Rzeczników Patentowych, aby całkowicie przeredagować art. 108, przenosząc do niego odpowiednie przepisy zawarte w § 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 2002 r. w sprawie dokonywana i rozpatrywania zgłoszeń wzorów przemysłowych (Dz. U. Nr 40, poz. 358, z późn. zm.), zaproponowano stosowną zmianę ww. artykułu (art. 1 pkt 19 projektu).
Projektowana w art. 1081, 110 i 111 zmiana (art. 1 pkt 20-22 projektu) rozszerza obowiązki Urzędu Patentowego i jednocześnie pozwala na odmowę rejestracji wzorów przemysłowych, nie tylko wtedy gdy zawierają w swojej kompozycji nazwy, skróty, oznaczenia, symbole niepodlegające monopolizacji, ale również gdy nie dotyczą postaci wytworu lub w sposób oczywisty nie są nowe.
Projekt usuwa również błędne regulacje dotyczące dokumentacji zgłoszenia wzoru przemysłowego i warunków określenia daty tego zgłoszenia, a także doprecyzowuje procedurę rozpatrywania zgłoszeń wzorów przemysłowych i udzielania praw z rejestracji.
Zmiana w art. 118 ust. 1 (art. 1 pkt 23 projektu) usuwa błędne odesłanie do przepisów dotyczących licencji otwartej, a także dodatkowych praw ochronnych, które nie mogą być stosowane do wzorów przemysłowych, a także uzupełnia stosowne odesłania do przepisów dotyczących licencji przymusowych w związku z propozycją zawartą w art. 1 pkt 16.
Wobec podnoszonych w praktyce Urzędu Patentowego wątpliwości co do innych znaków towarowych projekt jednoznacznie reguluje tę kwestię, dając możliwość odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy ze względu na starszeństwo wynikające z przepisów Unii Europejskiej (art. 1 pkt 25 projektu).
Projekt w jednoznaczny sposób pozwala na odpowiednie stosowanie przepisów ustawy o znakach towarowych (indywidualnych) do zgłoszeń znaków towarowych wspólnych i gwarancyjnych w części, która nie została uregulowana odrębnymi przepisami (art. 1 pkt 26 projektu), a także składania wniosków o usunięcie z kompozycji znaku oznaczeń, które nie mogą być znakiem towarowym bądź nie mają dostatecznych znamion odróżniających (art. 1 pkt 27 projektu).
W związku z rozwojem techniki utrwalania dźwięku wprowadzono stosowną korektę do art. 141 ust. 2, zastępując, przy zgłoszeniu znaku dźwiękowego, pojęcie „taśma magnetofonowa” pojęciem szerszym „nośnik elektroniczny” (art. 1 pkt 28 projektu).
Uwzględniając propozycje Rady Legislacyjnej i Polskiej Izby Rzeczników Patentowych, wprowadzono do projektu nowy rozdział regulujący postępowanie w sprawie międzynarodowej rejestracji znaków towarowych. Uwzględnia on procedurę związaną z uznaniem bądź stwierdzeniem przeszkód do uznania w Polsce skutków międzynarodowej rejestracji znaku towarowego dokonanej w trybie Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków i Protokołu do tego Porozumienia. Urząd Patentowy państwa członkowskiego nie prowadzi korespondencji z uprawnionym z rejestracji międzynarodowej i ogranicza się do przekazywania do Biura Międzynarodowego WIPO not o wydanych w sprawie orzeczeniach. Noty te są przekazywane przez Biuro, w przyjętych językach korespondencji (angielskim lub francuskim) uprawnionemu z rejestracji międzynarodowej. Nota przekazywana uprawnionemu zawiera wskazanie zarzutów i ich podstawę prawną. Pozwala to wyrobić sobie przez uprawnionego pogląd co do celowości ubiegania się o ochronę znaku towarowego w Polsce. Osoby zagraniczne mają obowiązek korzystania przed Urzędem Patentowym z polskiego rzecznika patentowego. Dlatego też dopiero w przypadku podtrzymywania przez uprawnionego decyzji o ochronie w Polsce zarejestrowanego znaku towarowego w trybie Porozumienia lub Protokołu – po wejściu w fazę postępowania regulowanego prawem krajowym – decyzja Urzędu Patentowego będzie doręczana za pośrednictwem ustanowionego pełnomocnika. O ile nie zostanie ustanowiony pełnomocnik w państwie członkowskim, uważa się, że noty kierowane do Biura Międzynarodowego są wystarczającą podstawą do dokonania stosownych zmian w rejestrze międzynarodowym. Regulacja obejmuje wszystkich zgłaszających, nie ma więc charakteru dyskryminacyjnego. W szczególności projekt dostosowuje charakter wydawanych przez Urząd orzeczeń do regulacji zawartych w tych umowach międzynarodowych. Ponadto wprowadza regulacje dotyczące unieważnienia skutków rejestracji międzynarodowego znaku towarowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przepis precyzujący datę, od jakiej będzie liczony obowiązek używania znaku towarowego korzystającego z międzynarodowej rejestracji. Usuwa także lukę prawną związaną z brakiem określenia roszczeń, jakie służą uprawnionemu z międzynarodowego znaku towarowego w przypadku naruszenia prawa z rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także ustala termin, od jakiego takie roszczenia mogą być dochodzone. Projekt przyjmuje, że uprawnionemu z międzynarodowego znaku towarowego służą także inne roszczenia, takie jak uprawnionemu z rejestracji krajowej. Projekt przyjmuje również, spójnie z art. 232 ust. 1, że roszczenia te mogą być dochodzone od daty publikacji w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” informacji o ochronie międzynarodowego znaku towarowego (art. 1 pkt 32 projektu).
Nowe regulacje łagodzą wymagania co do terminu i sposobu nadsyłania tłumaczenia dowodu pierwszeństwa i oświadczenia o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa, rezygnują z obligatoryjnego dla Urzędu Patentowego terminu oczekiwania na uwagi osób trzecich co do zdolności patentowej wynalazków i wzorów użytkowych, odchodzą od ścisłego określania w ustawie formy zastrzeżeń patentowych i ochronnych wynalazków oraz wzorów użytkowych, dopuszczają udzielanie licencji przymusowych na wzory przemysłowe w przypadku nadużywania prawa z rejestracji, podtrzymują system rejestrowy dla zgłoszeń wzorów przemysłowych. Nowela pozwala jednakże Urzędowi Patentowemu na odmowę udzielenia prawa wyłącznego w postępowaniu administracyjnym z powodu niespełnienia warunków o rejestrację.
Ustawa wprowadza do prawa krajowego procedurę uznawania w Polsce skutków międzynarodowej rejestracji znaków towarowych w trybie Porozumienia i Protokołu madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków towarowych oraz ustala zasady dochodzenia roszczeń powstałych na tle tych praw;
Łagodzi formalne ograniczenia w obrocie udzielonymi prawami ochronnymi na znaki towarowe, dopuszczając, z poszanowaniem praw nabytych przez osoby trzecie i odbiorców towarów zmianę kategorii znaku towarowego. Ułatwi to zarządzanie prawami ochronnymi na znaki towarowe przedsiębiorców, szczególnie w przypadku zmiany formy prowadzenia działalności gospodarczej, czy nawiązania współpracy gospodarczej z innymi przedsiębiorcami.
Jak czytamy w uzasadnieniu projektu, zgodnie z zasadą 6 Wspólnego Regulaminu Wykonawczego postępowanie w sprawach udzielania rejestracji międzynarodowego znaku towarowego, dokumentacja zgłoszenia i korespondencja w tej sprawie z Biurem Międzynarodowym WIPO prowadzone być powinny w języku angielskim lub francuskim. Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji o udzielaniu patentów europejskich dokumentacja europejskich zgłoszeń patentowych oraz postępowanie przed Europejskim Urzędem Patentowym powinno być prowadzone w języku angielskim, francuskim lub niemieckim. Wobec niejednolitości orzecznictwa projekt ustawy ustala więc w sposób jednoznaczny, że o języku, w jakim prowadzone jest postępowanie dotyczące udzielania praw wyłącznych w trybie przewidzianym umowami międzynarodowymi lub przepisami prawa unijnego, a także języku, w jakim powinna być sporządzona dokumentacja zgłoszeniowa przedmiotów własności przemysłowej, rozstrzygają umowy międzynarodowe (art. 1 pkt 2 projektu). Regulacje te nie wykluczają możliwości żądania tłumaczenia dokumentów na język polski w postępowaniu przed polskimi sądami, które toczy się wyłącznie w oparciu o przepisy prawa krajowego.
Projekt wprowadza podstawę do przyjmowania zgłoszeń przedmiotów własności przemysłowej w postaci elektronicznej, precyzując przy tym warunki, które muszą być zachowane (art. 1 pkt 3, 15, 24 i 49 projektu). Pozwoli to na dostosowanie standardów krajowych do tych, które obowiązują w Europejskim Urzędzie Patentowym (EPO), Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM), a także Układzie o współpracy patentowej (PCT).
Projekt poprawia redakcję art. 31 ust. 4 i 5, wyjaśniając, kiedy zgłoszenie uważa się za dokonane (art. 1 pkt 4 projektu): Zgłoszenie uważa się za dokonane, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 4, w dniu, w którym wpłynęło ono do Urzędu Patentowego z zachowaniem formy pisemnej również za pomocą telefaksu lub w postaci elektronicznej.
W przypadku przesłania zgłoszenia telefaksem oryginał zgłoszenia powinien wpłynąć do Urzędu Patentowego w terminie 30 dni od daty nadania zgłoszenia telefaksem. Termin ten nie podlega przywróceniu.”,
Projekt liberalizuje wymogi dotyczące terminu złożenia tłumaczeń dowodów pierwszeństwa oraz oświadczenia o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa, dopuszczając możliwość ich złożenia w dodatkowo wyznaczonym terminie (art. 1 pkt 6 projektu). Ustala obowiązek tłumaczenia dowodu pierwszeństwa, co do tej pory regulowały akty wykonawcze do ustawy, łagodzi wymagania co do terminu składania tych tłumaczeń na język polski lub inny, gdy wymagają tego odrębne przepisy (np. Układu o współpracy patentowej), a także łagodzi wymagania co do terminu nadsyłania oświadczeń o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa. Urząd Patentowy wyznaczać będzie dodatkowy termin na ich złożenie pod rygorem odmowy przyznania uprzedniego pierwszeństwa.
Zmiana art. 37 precyzuje warunki dokonywania uzupełnień i poprawek zgłoszeń wynalazków. Usuwa sprzeczność z art. 28 ust. 2 Układu o współpracy patentowej, której Rzeczpospolita jest członkiem, dopuszczając możliwość wprowadzenia informacji, które zostały ujawnione wcześniej na dołączonych do dokumentacji rysunkach. Przewiduje przy tym obowiązek nadsyłania przez zgłaszającego stosownie zmienionego skrótu opisu wynalazku, do czego również może wezwać Urząd Patentowy. Zmiana ta ma na celu poprawienie jakości i precyzji udzielanych informacji o zgłoszeniach dla zainteresowanych podmiotów (art. 1 pkt 7 projektu). Projektowana zmiana stosuje się odpowiednio także do wzorów użytkowych i wzorów przemysłowych.
Projekt przedłuża termin na zgłaszanie przez osoby zainteresowane uwag co do istnienia przeszkód dotyczących udzielania praw wyłącznych na wynalazki, dopuszczając ich składanie do zakończenia postępowania zgłoszeniowego (obecnie 6 miesięcy od daty publikacji o zgłoszeniu). Przewiduje również możliwość zmiany zastrzeżeń określających zakres udzielanej ochrony, o ile, co podyktowane jest względami technicznymi, wpłynęły one do Urzędu Patentowego co najmniej jeden miesiąc przed ogłoszeniem o zgłoszeniu. Ograniczenie to nie stanowi przeszkody do zapoznania się przez osoby zainteresowane z tymi zmienionymi zastrzeżeniami (art. 1 pkt 10 projektu). Projektowana zmiana stosuje się odpowiednio do wzorów użytkowych.
Zmiana art. 49 wyraźnie akcentuje, że decyzja o udzieleniu patentu podejmowana jest przez Urząd Patentowy na podstawie posiadanych materiałów i aktualnego stanu wiedzy o przedmiocie zgłoszenia badającego sprawę eksperta. Przeświadczenie Urzędu o zdolności patentowej wynalazku, tak jak dotychczas, może zostać zweryfikowane w drodze przysługujących osobom zainteresowanym środków prawnych (art. 1 pkt 11 projektu).
Projekt wprowadza możliwość udzielania licencji przymusowej na korzystanie z chronionego wzoru przemysłowego, co stwarza państwu warunki do zapobiegania nadużywaniu tego prawa zwłaszcza przez zawyżanie cen na produkty rynkowe (art. 1 pkt 16 projektu).
Projekt wypełnia istniejącą lukę prawną i wprowadza regulację dotyczącą możliwości unieważnienia patentu europejskiego (art. 1 pkt 17 projektu).
Przyjmując propozycję Polskiej Izby Rzeczników Patentowych, aby całkowicie przeredagować art. 108, przenosząc do niego odpowiednie przepisy zawarte w § 5 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 2002 r. w sprawie dokonywana i rozpatrywania zgłoszeń wzorów przemysłowych (Dz. U. Nr 40, poz. 358, z późn. zm.), zaproponowano stosowną zmianę ww. artykułu (art. 1 pkt 19 projektu).
Projektowana w art. 1081, 110 i 111 zmiana (art. 1 pkt 20-22 projektu) rozszerza obowiązki Urzędu Patentowego i jednocześnie pozwala na odmowę rejestracji wzorów przemysłowych, nie tylko wtedy gdy zawierają w swojej kompozycji nazwy, skróty, oznaczenia, symbole niepodlegające monopolizacji, ale również gdy nie dotyczą postaci wytworu lub w sposób oczywisty nie są nowe.
Projekt usuwa również błędne regulacje dotyczące dokumentacji zgłoszenia wzoru przemysłowego i warunków określenia daty tego zgłoszenia, a także doprecyzowuje procedurę rozpatrywania zgłoszeń wzorów przemysłowych i udzielania praw z rejestracji.
Zmiana w art. 118 ust. 1 (art. 1 pkt 23 projektu) usuwa błędne odesłanie do przepisów dotyczących licencji otwartej, a także dodatkowych praw ochronnych, które nie mogą być stosowane do wzorów przemysłowych, a także uzupełnia stosowne odesłania do przepisów dotyczących licencji przymusowych w związku z propozycją zawartą w art. 1 pkt 16.
Wobec podnoszonych w praktyce Urzędu Patentowego wątpliwości co do innych znaków towarowych projekt jednoznacznie reguluje tę kwestię, dając możliwość odmowy udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy ze względu na starszeństwo wynikające z przepisów Unii Europejskiej (art. 1 pkt 25 projektu).
Projekt w jednoznaczny sposób pozwala na odpowiednie stosowanie przepisów ustawy o znakach towarowych (indywidualnych) do zgłoszeń znaków towarowych wspólnych i gwarancyjnych w części, która nie została uregulowana odrębnymi przepisami (art. 1 pkt 26 projektu), a także składania wniosków o usunięcie z kompozycji znaku oznaczeń, które nie mogą być znakiem towarowym bądź nie mają dostatecznych znamion odróżniających (art. 1 pkt 27 projektu).
W związku z rozwojem techniki utrwalania dźwięku wprowadzono stosowną korektę do art. 141 ust. 2, zastępując, przy zgłoszeniu znaku dźwiękowego, pojęcie „taśma magnetofonowa” pojęciem szerszym „nośnik elektroniczny” (art. 1 pkt 28 projektu).
Uwzględniając propozycje Rady Legislacyjnej i Polskiej Izby Rzeczników Patentowych, wprowadzono do projektu nowy rozdział regulujący postępowanie w sprawie międzynarodowej rejestracji znaków towarowych. Uwzględnia on procedurę związaną z uznaniem bądź stwierdzeniem przeszkód do uznania w Polsce skutków międzynarodowej rejestracji znaku towarowego dokonanej w trybie Porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków i Protokołu do tego Porozumienia. Urząd Patentowy państwa członkowskiego nie prowadzi korespondencji z uprawnionym z rejestracji międzynarodowej i ogranicza się do przekazywania do Biura Międzynarodowego WIPO not o wydanych w sprawie orzeczeniach. Noty te są przekazywane przez Biuro, w przyjętych językach korespondencji (angielskim lub francuskim) uprawnionemu z rejestracji międzynarodowej. Nota przekazywana uprawnionemu zawiera wskazanie zarzutów i ich podstawę prawną. Pozwala to wyrobić sobie przez uprawnionego pogląd co do celowości ubiegania się o ochronę znaku towarowego w Polsce. Osoby zagraniczne mają obowiązek korzystania przed Urzędem Patentowym z polskiego rzecznika patentowego. Dlatego też dopiero w przypadku podtrzymywania przez uprawnionego decyzji o ochronie w Polsce zarejestrowanego znaku towarowego w trybie Porozumienia lub Protokołu – po wejściu w fazę postępowania regulowanego prawem krajowym – decyzja Urzędu Patentowego będzie doręczana za pośrednictwem ustanowionego pełnomocnika. O ile nie zostanie ustanowiony pełnomocnik w państwie członkowskim, uważa się, że noty kierowane do Biura Międzynarodowego są wystarczającą podstawą do dokonania stosownych zmian w rejestrze międzynarodowym. Regulacja obejmuje wszystkich zgłaszających, nie ma więc charakteru dyskryminacyjnego. W szczególności projekt dostosowuje charakter wydawanych przez Urząd orzeczeń do regulacji zawartych w tych umowach międzynarodowych. Ponadto wprowadza regulacje dotyczące unieważnienia skutków rejestracji międzynarodowego znaku towarowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przepis precyzujący datę, od jakiej będzie liczony obowiązek używania znaku towarowego korzystającego z międzynarodowej rejestracji. Usuwa także lukę prawną związaną z brakiem określenia roszczeń, jakie służą uprawnionemu z międzynarodowego znaku towarowego w przypadku naruszenia prawa z rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także ustala termin, od jakiego takie roszczenia mogą być dochodzone. Projekt przyjmuje, że uprawnionemu z międzynarodowego znaku towarowego służą także inne roszczenia, takie jak uprawnionemu z rejestracji krajowej. Projekt przyjmuje również, spójnie z art. 232 ust. 1, że roszczenia te mogą być dochodzone od daty publikacji w „Wiadomościach Urzędu Patentowego” informacji o ochronie międzynarodowego znaku towarowego (art. 1 pkt 32 projektu).
Źródło: PAP
KOMENTARZE