Działanie systemu immunologicznego jest pasjonującą zagadką, którą naukowcy z pasją próbują rozwikłać. Z jednej strony wiemy o nim bardzo wiele – znamy rolę odpowiednich komórek, wiemy w jakiej sytuacji są produkowane oraz w jaki sposób ze sobą oddziałują, by w efekcie unicestwić patogenne ciało obce. Z drugiej jednak strony – immunologia to bardzo szeroki dział, gromadzący oddziałujące ze sobą molekuły, o których dowiadujemy się coraz więcej, jednakże niejednokrotnie po wieloletnich badaniach. Jednym z ostatnich wniosków było stwierdzenie, że komórki NK – naturalni zabójcy, bardzo ważne komórki efektorowi w kontroli infekcji, nie są z natury tak aktywne, jak wcześniej wierzono, ale do stymulacji potrzebują pomocy komórek dendrytycznych. Komórki NK potrafią specyficznie rozpoznać i zwalczyć komórki nowotworowe lub zainfekowane wirusem poprzez dostarczenie do nich śmiertelnej dawki związków chemicznych, które powodują ich rozpad. Mathias Lucas wraz z współpracownikami z New York University School of Medicine odkrył, że komórki NK były zupełnie nieaktywne w momencie, gdy prezentujące antygen komórki dendrytyczne zostały również pozbawione aktywności. Jednak po rozpoznaniu przez nie interferonu typu I, komórki dendrytyczne rozpoczęły produkcję interleukiny 15, która to z kolei jest niezbędna do stymulacji komórek NK, które aby spełnić swoją rolę przemieszczają się do węzłów chłonnych albo drugorzędowych organów limfoidalnych. Okazuje się, że bez tego sygnału naturalni zabójcy są „naiwne”, podobnie jak limfocyty T czy B. Nie reagują one wtedy na agonistów receptorów Toll-like, bakterie czy wirusy in vivo poprzez produkcję cytokiny interferonu-gamma oraz cytotoksycznego enzymu granzymu B. Badania te sugerują, iż strategie terapeutyczne skierowane ku komórkom NK potrzebują również rozważyć rolę komórek dendrytycznych dendrytycznych biologii naturalnych zabójców. Ponadto, doświadczenia te wskazują na uderzające oraz wcześniej niedocenione homologię do limfocytów T, efektorów odporności nabytej.


Nature Medicine