W czerwcu bieżącego roku Peng Yin ze współpracownikami podzieł się wynikami swojej pracy nad skonstruowaniem dwuwymiarowych form kwasy deoksyrybonukleinowego. Obecna publikacja jest drugim dokumentem przedstawionym przez Harvardzką grupę z Wyss Institute for Biologically Inspired Engineering.
Metody konstruowania struktur 2D i 3D polegają na komplementarnym łączeniu się krótkich pojedynczych nici DNA w naczyniach laboratoryjnych. Zasady (adenina i tymina, guanina i cytozyna) łączą się w pary tworząc dwuwymiarowe formy przypominające kafelki lub trójwymiarowe klocki. Przez odpowiednie zaprojektowanie, naukowcy są w stanie ustalić kształt powstającej molekuły.
Od lat nanotechnolodzy próbują użyć DNA do skonstruowania systemu ułatwiającego dystrybucję leków w organizmie a także w monitorowaniu biochemicznym. Do tej pory największy problem stanowiło odpowiednie ułożenie DNA. Znana wcześniej technika Origami DNA ni nadawała się do tych celów, gdyż za każdym razem wymagała użycia nowego projektu i nowej sekwencji. Dzięki pomysłowi grupy z Harvardu możliwym jest budowanie różnych form z tej samej grupy sekwencji.
Nadzieje na zastosowanie 3D DNA w nanotechnologii na pewno wzrosły. Potencjał wykorzystania "klocków" DNA w urządzeniach medycznych lub jako nośniki leków jest ogromny. Precyzyjne struktury DNA mogłyby być przyłączane do białek, organicznych molekuł i innych cząsteczek, ujawniając ich lokalizację.
Natalia Pankiewicz
Źródło:
KOMENTARZE