Struktura mózgu jest skomplikowana i trudna do rozszyfrowania, dlatego też badanie skupiło się na oznakach molekularnych. Biomarkery mogą pomóc w ocenie, którzy ludzie są większym niebezpieczeństwie. Niculescu i jego koledzy znaleźli 6 takich molekularnych znaczników, które charakteryzują ludzi zdolnych do zrobienia sobie krzywdy, ich praca została opublikowana w czasopiśmie Molecular Psychiatry.

Badania naukowców podzielone były na cztery odrębne fazy. Najpierw wytypowano grupę 9 mężczyzn cierpiących na zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Pacjenci ci uczestniczyli wcześniej w odrębnym programie prowadzącym wieloletnią obserwację psychiatryczną. Badani wcześniej nie charakteryzowali się myślami samobójczymi, rozwinęły się one dopiero podczas wizyt w laboratorium. Naukowcy szukali różnic w ekspresji genów czerwonych krwinek i znaleźli 41 genów, potencjalnych biomarkerów, obecnych u osób skłonnych do popełnienia samobójstwa. Następnie porównali swoje rezultaty z próbkami krwi pobranymi przez kornerów z ciał 9 samobójców. To pozwoliło im zawęzić listę podejrzanych biomarkerów z 41 do 13. Wyniki poddano szczegółowej analizie statystycznej, aby wykluczyć przypadkowe zbieżności, pozostawiając 6 najbardziej prawdopodobnych biomarkerów. Zespół Niculescu jest przekonany, że to właśnie one determinują, kto popełni samobójstwo.

Aby sprawdzić swoje odkrycia w praktyce zespół zanalizował ekspresje genów 42 pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi oraz 46 pacjentów ze schizofrenią i znalazł 4 z 6 wytypowanych biomarkerów. To świadczy o tym, że aktywne geny nie tylko alarmują o zbliżającym się samobójstwie, ale oznaczają długotrwałe ryzyko. Później, gdy porównano dane dotyczące stanu umysłowego, nastroju i obecności biomarkerów okazało się, że w 80% przypadków skutecznie przewidziano potrzebę hospitalizacji. Biomarkerem najbardziej skutecznym w odnajdywaniu skłonności samobójczych okazał się SAT1.

Ghanshyam Pandey, psychiatra na Uniwersytecie w Illinois, twierdzi, że praca Niculescu jest bardzo ważnym krokiem w poszukiwaniu biomarkerów psychiatrycznych. Niestety badanie zostało przeprowadzone na małej grupie pacjentów, co oznacza, że wyniki będzie trzeba potwierdzić zanim posłużą w testach klinicznych. Niculescu zdaje sobie sprawę z tego problemu, jego następnym korkiem będzie zbadanie poziomu biomarkerów w ogólnej populacji i w populacjach o zwiększonym ryzyku samobójstw. Odebranie sobie życia jest zachowaniem o bardzo skomplikowanym podłożu, musi więc być kompleksowo zbadane.