Sztandarowa zasada komplementarności odkryta

25 kwietnia 1953 roku na łamach czasopisma Nature ukazał się jednostronnicowy artykuł A Structure for Deoxyribose Nucleic Acid, w którym opisano budowę podwójnej helisy DNA. Doniesienie to okazało się wielkim przełomem w świecie nauki. Dziewięć lat później zostało nagrodzone Nagrodą Nobla. Tylko u większość wirusów materiał genetyczny to jednoniciowe RNA, u pozostałych organizmów informacja genetyczna zapisana jest
w postaci kwasu deoksyrybonukleinowego DNA. Jednostką, która powtarza się w każdej nici jest nukleotyd utworzony jest z pięciowęglowego cukru – deoksyrybozy, reszty fosforanowej oraz jednej z czterech zasad azotowych – adeniny, tyminy, guaniny lub cytozyny. Tworzą one pary poprzez utworzenie wiązań wodorowych na tzw. zasadzie komplementarności, czyli zasadzie wzajemnego uzupełniania się. F. Crick wraz ze swoim zespołem badawczym wykazali, że komplementarność zasad azotowych polega na tym, że zawsze naprzeciwko niewielkiej zasady pirymidynowej adeniny (A) znajduje się większa puryna – tymidyna (T),
a naprzeciwko cytozyny (C) – guanina (G). Pomiędzy pierwszą parą zasad powstaje słabsze  –  podwójne wiązanie wodorowe, łatwiejsze do destrukcji, z kolei w parze drugiej zasady azotowe połączone się silniejszym, potrójnym wiązaniem wodorowym. Dzięki powstałym wiązaniom DNA ma formę podwójnej helisy. Najtrwalszą z nich w warunkach in vivo jest prawoskrętna helisa B – DNA, jednak pod wpływem zmieniających się warunków środowiskowych może przyjmować również formy prawo-
i lewoskrętne (A – DNA oraz Z – DNA).

F. Crick wielkim uczonym był

F. H. C. Crick był angielskim biochemikiem, genetykiem i biologiem molekularnym. Pracował naukowo w Laboratorium Biologii Molekularnej na Uniwersytecie Cambridge. Na spotkaniu Towarzystwa Biologii Eksperymentalnej F. Crick przedstawił hipotezę cząsteczki adaptorowej, która pośredniczy w biosyntezie białka na rybosomach oraz sformułował Centralny Dogmat Biologii Molekularnej zgodnie, z którym kwasy nukleinowe są źródłem przepływu informacji, ostatecznie określającej jakie białko powstaje w naszym organizmie. DNA stanowi tutaj matrycę do syntezy mRNA, a następnie białka w czasie trwającego procesu translacji.

Dziś współczesnej nauka rozwija się dzięki odkryciu F. Circka i jego zespołu

Model struktury DNA pozwolił na zrozumienie na jakiej zasadzie działają ludzkie geny. Odkrycie, którego jednym z autorów był F. Crick, który zmarł 28 lipca 2004 roku stało się przełomem miedzy innymi dla sektora biotechnologii, która pozwoliła na wprowadzenie go do praktyki. Dzięki manipulacjom DNA możliwa jest produkcja wielu leków, diagnozowanie chorób genetycznych, hodowla nowych gatunków roślin czy wykrywanie sprawców morderstw na podstawie analizy pojedynczego włosa lub kropli krwi. Dzięki pracy F. Cricka i jego zespołu dziś jesteśmy w stanie odczytać cały genom człowieka, jak również wielu wirusów, bakterii, drożdży i innych organizmów eukariotycznych. Rozwój genomiki
i proteomiki przyczyniają się do ciągłego rozwoju świata medycyny.