Podobnymi zagadnieniami zajmą się także uczestnicy warsztatów, które na początku czerwca odbędą się w Warszawie. Biobank miałby stać się wzorem do naśladowania dla podobnych przedsięwzięć prowadzonych w Polsce.

- Funkcjonowanie biobanków w naszym kraju nie jest wystarczająco uregulowane, a ich działalność jest słabo nadzorowana - mówi dr hab. Roman Sławeta, radca ministra nauki i szkolnictwa wyższego. - Mamy nadzieję, że ekspertyza jak i czerwcowe warsztaty dadzą odpowiedź, czy potrzeba nam nowej ustawy regulującej kwestię biobanków czy wystarczy tylko rozporządzenie do obowiązującej ustawy o diagnostyce laboratoryjnej.

Polskie prawodastwo musi bowiem odpowiadać wytycznym OECD jak i Rady Europy. Tylko wtedy nasz kraj będzie mógł przystąpić do tworzonego przez Komisję Europejską w ramach 7 Programu Ramowego projektu BBMRI (Biobanking and Biomolecular Resources Research Infrastructure), który ma doprowadzić do uruchomienia europejskiej infrastruktury biobanków i zasobów biomolekularnych oraz ułatwienie dostępu do nich. Podobnie jak w Polsce, tak i w innych krajach Starego Kontynentu działa bowiem niezliczona ilość instytucji funkcjonujących przy szpitalach i ośrodkach naukowo-badawczych, które zajmują się gromadzeniem próbek biologicznych. Brak współpracy między nimi skutkuje dublowaniem się prac i opracowywaniem własnych zasad gromadzenia, przetwarzania czy wykorzystywania materiałów i związanych z nimi danych. Dla osiągania lepszych efektów badań zharmonizowanie ich działalności wydaje się zatem oczywiste.

- Wypracowanie wspólnych standardów zgodnych z wytycznymi OECD i Rady Europy pozwoli także polskim biobankom staranie się o środki z 7 Programu Ramowego - dodaje dr hab. Roman Sławeta.

Pomoc przy tworzeniu krajowego biobanku zaoferowali już naukowcy z Wielkiej Brytanii. Współpraca obejmuje szkolenia m.in. z zakresu prowadzenia biobanku, przechowywania danych, sposobów negocjacji z pacjentami, których materiał genetyczny miałby zostać przechowywany i wykorzystywany następnie do badań.

Tworzony przez ministerstwo biobank będzie gromadził dane dotyczące populacji polskiej. Takie projekty funkcjonują już między innymi w Islandii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Estonii (we współpracy z Łotwą).

Jakub Pawlikowski i Krzysztof Marczewski z Uniwersytetu Medycznego w Lublinie oraz Jarosław Sak z Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Zamościu, którzy prawdopodobnie opracują ekspertyzę na potrzeby resortu nauki nie mają wątpliwości, że rozwój i współpraca tego typu instytucji przyniesie wiele korzyści.
- Oczekuje się, że takie zbiory danych pozwolą na lepsze poznanie uwarunkowań genetycznych i środowiskowych chorób dziedzicznych, badanie ludzi pod kątem ich podatności na określone choroby, dostosowanie terapii do indywidualnych cech genetycznych pacjenta (personalised medicine), opracowanie nowych leków czy odkrycie nowych biomarkerów dla wielu chorób. Skutkiem tego postępu powinna być większa skuteczność działań prewencyjnych, możliwość dokładniejszej prognozy i stosowanie skuteczniejszych metod leczniczych przy mniejszej ilości objawów niepożądanych - piszą w swojej pracy "Problemy etyczne i prawne związane z działalnością biobanków".

Warsztaty dotycząca biobankingu odbędą się 2 czerwca w siedzibie Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego.