Tematem zajmowali się indyjscy naukowcy Sukumar Puhan z GKM College of Engineering and Technology oraz jego współpracownicy z Central Leather Research Institute ‑ N. Vedaraman i K.C. Velappan. Badacze przeprowadzili swoje eksperymenty wykorzystując nasiona pochodzące od dwóch gatunków drzew: Madhuca indica (potocznie nazywana mahuą) i Shorea robusta (damarzyk mocny). Zdaniem indyjskich naukowców nasiona drzew stanowią ogromny, niewykorzystany do tej pory zasób biomasy, mogący posłużyć do produkcji paliw samochodowych. Istotne jest, że do tej pory nasiona tych roślin nie były w żaden sposób wykorzystywane, przez co tony potencjalnie użytecznego surowca po prostu marnowały się pozostawione w lesie.

Nasiono mahuy aż w 50% składa się z oleju. Współczesne technologie pozwalają na jego ekstrakcję na poziomie 34‑37%. Z kolei nasiona damarzyku mocnego zawierają około 20% oleju. Dla porównania w nasionach słonecznika znajduje się od 20 do 38% oleju, a ziarno rzepaku zawiera go około 40%.

W czym biopaliwa produkowane z nasion są lepsze od tych tradycyjnych? Badania wykazały, że charakteryzują się zmniejszoną emisją takich szkodliwych związków chemicznych jak tlenek węgla, tlenki azotu czy odpadowe węglowodory, a to wszystko przy prawie tak samo dobrej sprawności cieplnej jak w przypadku biodiesela. Jeżeli chodzi o porównanie z olejami roślinnymi, to w tym przypadku również dostrzeżono kilka zalet, takich jak zmniejszona lepkość, większa lotność. Wpłynie to na częściowe wyeliminowanie problemów technicznych związanych z wykorzystywaniem biodiesela, takich jak zatykanie wtryskiwaczy paliwa, czy przywieranie pierścieni tłokowych.

Oleje pozyskane z nasion drzew są poddawane chemicznemu procesowi transestryfikacji w celu wytworzenia biodiesela. Reakcja zachodzi pomiędzy trójglicerydami z oleju a alkoholem w obecności odpowiedniego katalizatora. Zespół wykazał również, że można wykorzystać tę technologię do produkcji biopaliwa z nasion miodli indyjskiej, jednak uznano to za nieopłacalne z ekonomicznego punktu widzenia – ten gatunek drzewa produkuje drewno o dużej wartości i dojrzewa o wiele dłużej niż mahua, bo aż 25 lat. Mahui ten proces zajmuje zaledwie 10 lat.

Według szacunków indyjskich naukowców, na terenie ich kraju znajdują się ponad 64 miliony hektarów nieużytków, w tym około 15 milionów hektarów zdegradowanego lasu. Tereny te można wykorzystać w formie plantacji drzew takich jak mahua czy damarzyk.

Podobne badania przyczyniają się do odkrywania ekonomicznego potencjału w źródłach, które do tej pory nie były w żaden sposób eksploatowane. Takie podejście może nie tylko korzystnie wpłynąć na ekonomię (przynosząc dochody i tworząc miejsca pracy), ale również na środowisko naturalne. W Polsce produkcja biopaliw nie odbywa się na tak dużą skalę jak potencjalnie mogłaby. Czy nowe odkrycia mogą sprawić że ten stan rzeczy ulegnie zmianie, a biznes związany z biopaliwami stanie się bardziej lukratywny? Czas pokaże.

Przeczytaj również:

Analiza rynku biopaliw w Polsce - czy gra jest warta świeczki?

Biopaliwa szkodliwe dla środowiska?

red. Tomasz Domagała
Portal Biotechnologia.pl

Źródło: http://www.biofueldaily.com